Orwells Boek
Op een aantal plekken zag ik deze woordcombinatie Covid-1984 al opduiken. Het verwijst naar het beroemde boek van Orwell, die dat in 1948 heeft geschreven. Ik had dat boek van Orwell al ergens in de jaren zestig gelezen. Het maakte een grote indruk op me. (Voor een korte samenvatting raad ik dit aan of dit). Ook zag ik later de film. Big Brother is de naam van de leider van de staat uit het boek van Orwell.
Het was de beschrijving van de ultieme versie van een totalitaire staat. Toen ik het boek las bestond het ijzeren gordijn nog. We dachten in die tijd dat dit een soort beschrijving was van hoe het in Rusland toeging. Weliswaar een wat extremere vorm, maar toch herkenbaar via het beeld dat van die landen achter het IJzeren Gordijn in het Westen werd geschetst.
Het aantal landen dat leek op het beeld dat Orwell schetste nam na 1989 fors af. En eigenlijk verdween het boek bij mij wat achter de horizon.
Vanaf 1995 maak ik enthousiast gebruik van internet. Veel van wat ik ervan verwachtte en in mijn boek “Dankzij de snelheid van het licht” beschreef, is uitgekomen.
Er is zoveel meer mogelijk geworden dan voor het jaar 1995. Als ik alles op een rijtje zet dan is voor mij het grote verschil dat ik dat wat ik al voor 1995 deed inmiddels een stuk efficiënter kon doen. Maar die winst zinkt in het niet bij de gigantische uitbreiding aan mogelijkheden, die ik als individu heb om datgene wat ik wil weten of wat ik wil doen ook in de praktijk te brengen. Afstand en tijd zijn eigenlijk verdwenen. En je hebt toegang tot (vrijwel) alle informatie die er in de wereld beschikbaar is.
De informatie die ik het afgelopen halve jaar heb kunnen verzamelen en wat ik vervolgens heb kunnen doen, inclusief het bereik, zou zonder internet onmogelijk zijn geweest. Ook niet als honderden mensen fulltime er, maar dan zonder de hulp van internet, mee bezig zouden zijn geweest.
Daarbij gaat het niet alleen erom dat ik alle relevante nieuwsartikelen en studies direct kan bekijken. Maar nog meer, dat ik door veel mensen, die mij volgen, attent gemaakt wordt op nieuws of studies waarvan zij denken dat die relevant voor mij is. Er is op een organische manier een vrijwillige virtuele organisatie ontstaan met als kern de blogs, die ik schrijf en mijn uitingen in de media. Binnen een paar uur nadat een nieuwe relevante studie verschijnt krijg ik het al toegestuurd (en soms wel meer dan 10 keer). Ik krijg informatie van deskundigen op allerlei terreinen. Met name uit het veld met vaak bijzondere achtergrondinformatie. Plus ook hypothesen, soms op een indrukwekkende wijze onderbouwd. En ik kan communiceren met deskundigen over de hele wereld. En gelukkig zijn er ook een aantal klokkenluiders, die me relevante informatie verstrekken.
Upside down
Maar wat ik sinds half maart vervolgens heb mogen ervaren zou ik een maand ervoor compleet voor onmogelijk hebben gehouden. Het heeft componenten van het boek van Orwell 1984. En ik zie ontwikkelingen, die lijken op datgene wat er gebeurt in landen waar een oorlog aan de gang is. Weliswaar op een compleet andere wijze dan het traditionele beeld dat we van oorlog hebben, maar ik herken wel elementen, die er op lijken.
In heel veel landen zijn er vanaf maart maatregelen genomen, die aan de economie en samenleving een schade hebben toegebracht van een ongekende omvang. Materiele schade groter dan die van menige oorlog uit het verleden. Een schade, die vele malen groter zal zijn dan menigeen nu denkt. Het zal niet alleen samenlevingen ontwrichten, maar ook de relaties tussen landen. Het unieke van deze schade is, dat landen het zichzelf hebben aangebracht. Ik heb het al een keer beschreven in het blog “We zijn collectief aan het harakiri plegen”.
Wat er gebeurd is rond half maart kan ik niet anders omschrijven als een vorm van massahysterie. En dan wel in een groot aantal landen. Dit doe ik niet met een expliciet of impliciet waardeoordeel. Het was eigenlijk een logisch gevolg van de indringende beelden van het grote aantal ernstig zieken en doden in Bergamo die op het netvlies werd gebrand. Plus dat alle medische deskundigen, die we in de media zagen, die angsten alleen maar verder aanwakkerden. Op de voet gevolgd door onze bestuurders. Media vergrootte dat alleen maar meer, nergens zagen we een aanzet tot relativeringen. En ook ik werd daardoor rond half maart beïnvloed.
Die paar personen in de media, die vraagtekens durfden te zetten zoals Jort Kelder, Ira Helsloot of Klaas Hummel werden nog net niet op de brandstapel gegooid.
Velen kwamen, heel begrijpelijk, in een staat van basale doodsangst.
Tot eind maart kon ik me het allemaal nog voorstellen wat er gebeurde, maar daarna werden wereldwijd de verkeerde afslagen genomen. En bij mijn recente bezoek met mijn gezin aan het Upside Down museum herkende ik ineens het patroon. In dat museum wordt op veel manieren gespeeld met perspectief. Ruimtes waar alles op z’n kop staat. Groot wordt klein, klein wordt groot. Bij de hal waar je naar binnengaat draait alles om je heen en je moet zorgen dat je zelf niet valt. Toen ik -half draaierig- weer naar buiten kwam, besefte ik, dat wat ik net had beleefd symbolisch was voor de wereld waar we ons nu al maanden in bevinden. Vrijwel alle zekerheden zijn verdwenen. Mensen die zich wetenschappers noemden zijn vooral politici geworden. Politici nemen besluiten, die ontzettend meer schade opleveren dan ze voorkomen. Ze nemen kritiekloos de informatie over van degenen die zich wetenschapper noemen, terwijl de basis van die informatie zo wankel is als het maar kan. Journalisten zijn vooral slippendragers geworden van de wetenschappers, die het eigenlijk ook niet weten. Men opereert op een wijze, die ze zelf in februari nog compleet onmogelijk gehouden zouden hebben. Ja zeker Upside Down.
En de grootste schade die het virus blijkbaar heeft aangericht tot nu toe is, dat het vermogen van logisch denken van veel mensen heeft aangetast. Deels door de angst, maar ook deels door het onterechte geloof in de mensen, die worden geacht voor het onderwerp doorgeleerd te hebben. Misschien dat het verstandig is dat die mensen het begin van Zomergasten van 9 augustus bekijken met Prof. Jaap Goudsmit. Die het precies heeft over dat onderwerp. Experts, die het eigenlijk ook niet weten, maar wel doen alsof ze het weten.
De periode na 1 april 2020 zal in de toekomst in de Canon van Nederland beschreven worden als een fase waarin de leiding van Nederland ontoerekeningsvatbaar was en diverse wetenschappers door het ijs zakten. In veel van mijn blogs heb ik facetten ervan beschreven. Men had niet door wat de echte risico’s van het virus waren en hoe dan de echt kwetsbare beschermd kunnen worden, zonder dat er extra schade aan de samenleving werd aangebracht. Wereldwijd heeft er (achteraf voor een behoorlijk deel onnodig) een slachting plaatsgevonden in zorginstellingen.
Maar men blijft maar steeds hun lot in handen leggen van RIVM/OMT die bewezen hebben, niet in te spelen op de nieuwste onderzoeksbevindingen. Maar misschien nog veel erger dan dat, die nieuwste onderzoeksbevindingen tegen proberen te houden, zoals o.a. blijkt uit het verhaal over het ventilatiesysteem van het zorgcentrum in Maassluis.
Van kritisch naar slippendragers
Maar ik denk dat ik nog het meest geschokt ben door de rol die het overgrote deel van oude media in Nederland sinds half maart spelen. Ik denk dat die gezorgd hebben dat veel mensen onnodig in angsten bleven zitten en de beslissers niet de ruimte hebben gelaten om beslissingen te nemen, die op langer termijn wel goed voor Nederland zouden zijn geweest.
Juist omdat er nog zoveel onduidelijk was (tot en met dat er geen onderbouwing is voor de 1,5 meter, waar Coutinho het bij Nieuwsuur over had) zouden de media een rol moeten hebben gespeeld om juist vraagtekens te zetten bij datgene wat de specialisten op tv zeiden. En bij de maatregelen die de politici troffen. Maar dat gebeurde, zeker in de eerste maanden amper. Men opereerde eigenlijk alleen als uitvergroters van de -slecht onderbouwde- informatie die verstrekt werd. Alsof men collectief vond dat in een tijd van crisis het niet gepast is om kritische vragen te stellen. (Plus dat ik denk dat nogal wat presentatoren en redactieleden ook zelf die door mij gesignaleerde basale angsten hadden). Eigenlijk vond ik Nieuwsuur als enige nog met enige regelmaat kritiek geven en Kustaw Bessems ook in zijn stukken.
Maar voor de rest zag je keer op keer in artikelen, dat men kritiekloos de informatie overnam van leden van de RIVM, OMT en andere onderzoekers als het in lijn lag met de opvatting van het RIVM. En als een GGD in Friesland geheel ongefundeerd meldt dat 14 jongeren op een terras zijn besmet en dat men dus ook buiten de 1,5 meter moet aangehouden worden, neemt men, deze onwaarschijnlijke informatie, klakkeloos over. (En krijg ik veel mails van mensen die daar toch weer bang en ongerust over worden). Als inmiddels gebleken is dat het bericht was gebaseerd op een zeer gekleurde interpretatie van de gegevens door de GGD, wordt er niet gecorrigeerd.
Ik heb dat gedrag van de media ook aan den lijve ondervonden. In veel van de traditionele media kregen mijn bevindingen geen kans. Als jouw enige informatiebron tot nu toe De Volkskrant was, dan zou je tot nu toe niet eens beseffen dat ik actief was of ben op het onderwerp Covid-19. Alleen misschien via een vernietigende tv-kritiek op 20 april naar aanleiding van mijn optreden bij OP1. En daarna nog enkele keren afkeurende opmerkingen over mij in columns. In NRC-Handelsblad was er alleen een positieve column van Rosanne Hertzberger en een artikel waar mijn inhoudelijke opstelling met de grond gelijk werd gemaakt door weer bij de usual suspect om commentaar te vragen.
Alleen het AD heeft, weliswaar pas ergens eind juni, mij de ruimte gegeven om te zeggen wat ik gevonden had en wat me bezielde.
Op de Nederlandse tv mocht ik drie keer opdraven bij Op1. (1) (2) (3) De tweede keer kreeg ik amper de tijd om mijn punt te maken. EenVandaag heeft me twee weken geleden wel de ruimte gegeven om o.a. over Covid-19 te spreken en de rol van het RIVM.
Alleen Harry Mens gaf me eind maart al de gelegenheid om het begin van mijn verhaal te vertellen.
Nu de aerosolen een steeds belangrijkere rol spelen in het debat en ventilatie ook, merk ik dat ik door dezelfde media eigenlijk nog steeds wordt genegeerd. Ondanks het feit dat ik op 2 april over het aerosolen al een uitgebreid blog heb geschreven en in juni het Deltaplan Ventilatie heb voorgesteld, o.a. om scholen klaar te krijgen voordat de open zouden gaan.
De waakhonden van de democratie lieten de afgelopen maanden vooral zien dat ze de schoothondjes van de democratie waren.
Gelukkig waren er mogelijkheden in de nieuwe media om mijn bevindingen te delen. Natuurlijk via het eigen blog, maar ook bij Café Weltschmerz, de Nieuwe Wereld en via het kanaal van Vincent Everts. Hier ziet u die lijst van de media-activiteiten.
Google, YouTube, Facebook, LinkedIn van hetzelfde laken een pak
Maar wat eigenlijk nog meer leek op het optreden van het Ministerie van de Waarheid uit Orwells 1984 kwam van een kant, waar ik het nog het minst had verwacht. (Blijkbaar mijn naïviteit): YouTube, Google, Facebook en LinkedIn.
Met alle vier organisaties heb ik ervaren wat er gebeurt als je -gefundeerd- kritiek hebt op uitspraken van WHO/RIVM en keuzes van de politiek en aangeeft wat er wel zou moeten gebeuren.
Terwijl er eerst bij een interview met mij via Café Weltschmerz geen strobreed in de weg werd gelegd door YouTube en Google, waarbij er een bereik was van 550.000. Maar daarna zie je dat ze het vinden en bekijken van sommige van de nieuwe opnames een stuk moeilijker maken. De CEO van YouTube heeft in het openbaar gezegd dat je niet meer voldoet aan de gebruiksvoorwaarde van YouTube als je afwijkt van de standpunten van de WHO. Door het moeilijker vindbaar maken op Google en YouTube werden de volgende video’s beduidend minder bekeken. (Ik kon dat inschatten, omdat bij de eerste video die na een paar uur moeilijker vindbaar werd gemaakt, het aantal views abrupt met een factor 10 daalde).
Bij Facebook gebeurde iets vergelijkbaars met een animatie die we hadden gemaakt over aerosolen en de 1,5 meter. Als je die wilde bekijken kwam er ineens een melding dat het fake news was. Als je dat gelezen had dan kon je de video nog wel zien, maar die button was ergens onderin. En het bereik daalde drastisch Klik maar hier op dan zie je het gebeuren.
Bij LinkedIn gebeurde het me twee keer dat een post na een paar uur voor derden onzichtbaar werd gemaakt. Toen ik daar bezwaar tegen maakte kreeg ik alleen antwoord dat ze het zouden uitzoeken. Ook een week later nog geen enkele reactie. En donderdagavond kreeg ik de melding van iemand, dat mijn profiel niet meer bij LinkedIn te vinden was. Toen ik inlogde kreeg ik de melding dat ik servicevoorwaarden had overtreden en dat ik een soort proces in kon gaan, waar ze nog een keer zouden beoordelen of ik al dan niet weer toegelaten wordt.
Conclusie
Zover is het dus gekomen.
Lees even dit blog terug over de zaken die ik vanaf april gezegd heb over de verspreiding van het virus en wat we nu inmiddels weten. Veel van wat ik sinds eind maart schreef was op dat moment niet de lijn van de WHO en RIVM. Inmiddels is al meer gemeengoed dat je buiten niet makkelijk besmet wordt, dat je niet besmet wordt via voorwerpen, het grote belang van aerosolen en de bestrijding ervan door ventilatie.
Zowel toen als nu ben ik niet zachtzinnig t.a.v. het optreden van het RIVM en de keuzes die politici en bestuurders maken. Deels doe ik dat omdat ik in een periode van ernstige crisis het onverantwoord vindt geen aanpassingen te doen op je aanpak op basis van nieuwe kennis. Jaap van Dissel is daar het vleesgeworden voorbeeld van. De gevolgen van het koppig vasthouden aan oude standpunten kunnen zowel voor de volksgezondheid, als economie en samenleving zeer ernstig zijn.
Wat ik beschrijf onderbouw ik steeds op een transparante manier. Met links naar de bronnen en uitleg hoe ik tot mijn conclusies kom.
Maar in wat voor wereld leven we als de belangrijkste plekken op internet waar het overgrote deel van de mensen komen, censuur gaat plegen op uitingen, zoals die van mij.
Ja, het ministerie van de waarheid, zoals Orwell dat in zijn boek heeft beschreven, lijkt er inmiddels te zijn. Niet zozeer van de totalitaire fysieke staat, maar wel in de virtuele wereld. Ben benieuwd wat er in de komend weken gebeurt. Of er nu wel meer ruimte komt voor mijn onderbouwde opvattingen. En hoe de oudere media zich zullen opstellen t.o.v. mij.
Het is toch bijna vermakelijk om te zien hoe langzamerhand in vrijwel alle media aerosolen en ventilatie inmiddels de klok slaan, maar dat op veel plekken de referentie naar wat ik al lange tijd heb proberen te agenderen niet wordt gemaakt. Bij Op1 had ik zelfs het gevoel dat de aanwezigen schrokken toen een van de gasten (Peter Schouten) aan het eind van het onderwerp over de ventilatieproblematiek in Maassluis vroeg “had Maurice de Hond dan toch gelijk” en men leek te schrikken en snel overging naar het volgende onderwerp. (In een latere uitzending werd die vraag wel door Sander Schimmelpenninck opgeworpen, maar toen reageerden de gasten aan tafel schrikachtig).
Dat advies had ik al lang gekregen: “eerst negeren ze je, dan ridiculiseren ze je en dan zeggen ze dat ze het al lang wisten”.
Laten we in ieder geval blij zijn dat het onderwerp nu op de agenda staat, maar ik ben bang dat de wijze waarop het nu gebeurt, met een continu tegenstribbelende Jaap van Dissel, te langzaam zal gaan en nog veel onnodige schade aan volksgezondheid, economie en maatschappij daardoor wordt aangebracht.
P.S.
Vandaag kreeg ik het gevoel dat het gelukkig nog niet echt Orwells 1984. Ja, het tegengeluid kan in ieder geval haar eigen kanalen nog benutten. En vanmorgen las ik, alsof het krokusjes waren na een koude winter, maar liefst drie columnisten in De Volkskrant (Wilma de Rek, Sander Schimmelpenninck en Jasper van Kuijck), die tegengeluiden gaven. Wilma met haar column “Hou op met de bangmakerij, koele cijfers moeten we hebben, en harde feiten”, Sander met “Kinderachtige coronanationalisme brengt Europa schade toe” en Jasper met “De berichtgeving over de coronacrisis in Zweden was vooringenomen en selectief”. Hopelijk worden deze columns ook gelezen door de Volkskrant redactie zelf en die van vele andere media in Nederland. Het is 5 maanden na al die maatregelen in Europa. Dus meer ruimte voor dit geluid, zou heel wenselijk zijn.
En wie weet keert LinkedIn toch nog op zijn schreden terug.
Mocht u ons werk ook met een kleine donatie financieel willen ondersteunen klik dan hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten