Jan Severijns, IC verpleegkundige

Jan Severijns, IC verpleegkundige

Als eerste wil ik aangeven dat het vanaf half maart 2020 tot juni 2021 een zeer drukke tijd is geweest op de IC; heel veel zeer ernstig zieke patiënten die vaak lang op de IC lagen en veel zorg nodig hadden. Daarbij moesten er extra IC-bedden gecreëerd worden waardoor er meer verantwoording kwam bij de IC verpleegkundigen en de IC artsen. Er kwam veel ondersteuning vanuit de verpleegkundigen vanuit de afdelingen, SEH, verkoever en anesthesie. Er moesten heel veel extra diensten gedraaid worden. In de zomer van 2020 was het een periode normaal, maar vanaf oktober 2020 werd het weer druk en dit hield aan tot en met juni 2021.

Er zijn mij wel zaken opgevallen die ik als vreemd heb ervaren. Bij de aanvang van de COVID periode in maart 2020 waren er geen geneesmiddelen om COVID te genezen (werd gezegd). Maar ik las toen al artikelen over behandeling met hoge doses vitamine C. Dit heb ik ook aan IC artsen gemeld. Sommigen hadden deze artikelen ook gelezen maar volgens hen was er geen wetenschappelijk bewijs dat dit zou helpen. Ik vond dit toen al onvoorstelbaar dat men dit niet wilde proberen. Vitamine C kan geen kwaad en nu gaan er mensen dood. 

Later kwam daar de behandeling van hydroxychloroquine, zink en azitromycine nog bij waar Dr. Elens 

goede resultaten mee had bij COVID patiënten. Maar ook deze werden niet toegepast. Er is nog wel getest met hydroxychloroquine alleen, maar dan in een andere doses en zonder de andere twee medicijnen. Dit werd gestopt vanwege bijwerkingen.

Vraag: hydroxychloroquine werd getest als medicijn bij de ziekste mensen, die al op de IC lagen. Moet HCQ niet als vroegbehandeling worden ingezet?

Ja, Dr. Elens heeft hier successen mee geboekt in de beginstadia van COVID-19.

Intussen werden er wel allerlei andere medicijnen getest bij de COVID patiënten. Maar deze waren van de farmaceutische industrie zelf en waren vaak duur om te geven en ook daar zag je bijwerkingen. In de laatste periode werd er zelfs een medicijn gegeven dat bij chemotherapie gegeven wordt. Over 

bijwerkingen gesproken!

Na een tijd werd dexamethason, iv en oraal, standaard gegeven bij COVID. Ook dexamethason heeft veel bijwerkingen.

Momenteel wordt bij de COVID patiënten op de IC standaard tocilizumab gegeven, wat ook ernstige 

bijwerkingen kan geven, zoals bovenste luchtweginfectie en hypercholesterolemie. Maar dit kan dus wel. 

Er kwam tevens veel informatie uit de hele wereld om extra vitamine D te geven bij COVID patiënten. Ook dit heb ik meerdere keren bij artsen aangegeven, en ook hier werd niets mee gedaan. 

Later in 2021 kwam er in het elektronisch patiëntendossier een pagina waar bijgehouden kan worden 

welke vaccinaties een patiënt heeft gehad. Dit is heel kort redelijk bijgehouden, maar wat ik zag was 

dat er steeds vaker patiënten opgenomen werden met COVID die één of twee vaccinaties hadden gehad en toch nog COVID kregen, of een hartinfarct of andere bloedingen. Ik heb dit niet besproken maar ben dit zelf wat gaan volgen om te kijken of het vaak voor zou komen.

Echter, al snel werd het blad met vaccinaties bijna niet meer ingevuld, toeval of met een gedachte erachter. Dit is ook geen deel van het protocol.

Vraag: Bij welk percentage van de patiënten die met COVID worden opgenomen is de vaccinatiestatus 

opgenomen op het vaccinatieblad van het elektronisch patiëntendossier?

Mijn schatting is dat dat in 15-20% van de gevallen genoteerd is. Echter, in het patiëntendossier staat ook de anamnese. Wanneer ik die anamnese lees, kan ik er in ongeveer 70% van de gevallen achter komen wat de vaccinatiestatus van de patiënt is. Er wordt door meerdere ziekenhuizen naar buiten gebracht dat er met name patiënten met COVID worden opgenomen die niet gevaccineerd zijn. Deze gegevens genereert men waarschijnlijk uit de dossiers. Maar als je dit niet bijhoudt, lijkt het alsof niemand gevaccineerd is.

Vraag: wat is naar uw schatting het percentage COVID patiënten op de IC dat gevaccineerd is?

Ik schat dat 30% gevaccineerd is en 70% ongevaccineerd.

Ik heb zelf voor twee mannen gezorgd die binnen twee weken na de tweede vaccinatie een hartinfarct of stilstand hebben gehad. Eén daarvan was 66 jaar en overleed al spoedig. Hier heeft men het helemaal niet over mogelijke bijwerking van het vaccin.

Vraag: is het dan ook in gevallen van hartinfarct, herseninfarct, stollingsproblemen etc. geen protocol 

om te vragen naar de vaccinatiestatus van de patiënt?

Nee, dat is geen protocol. Het is mijn indruk dat er helemaal geen rekening wordt gehouden met de mogelijkheid dat dit bijwerkingen van de vaccins kunnen zijn.

Vraag: hoe gaat het met het melden van bijwerkingen bij het Lareb?

Het is mijn indruk dat er niet gemeld wordt bij het Lareb. Het is alsof artsen er niet bij stilstaan wat er kan gebeuren. 

Maar wat mij nog het meeste heeft verbaasd, is dat men het altijd COVID noemt als de patiënt overlijdt als deze met COVID is opgenomen. Dit heb ik pas in 2021 echt zo gezien en gehoord.

De casus was als volgt: man heeft thuis COVID en wordt tijdens lopen in huis onwel en valt, is kort buiten bewustzijn en wordt naar het ziekenhuis gebracht. Krijgt een CT van het hoofd om te kijken of er niets aan de hand is met zijn hersenen. Dit blijkt niet het geval te zijn. Dhr wordt wel zieker van de COVID en komt uiteindelijk op de IC te liggen en moet aan de beademing. Hij krijgt ook longembolieën. Hiervoor wordt hij behandeld met anticoagulantia om de trombussen op te lossen en verder te voorkomen. Dhr krijgt inmiddels ook buikligging. Bij een verzorgingsronde wordt gezien dat dhr ook lichtstijve pupillen heeft. Dit wijst op een hersenbeschadiging. Dhr krijgt opnieuw een CT scan van zijn hoofd. Hier ziet men nu dat dhr een hersenbloeding heeft gehad, ten gevolge van de anticoagulantia, zeer waarschijnlijk. Nadat de familie is ingelicht wordt besloten om de behandeling te stoppen en dhr overlijdt vrij spoedig. Er wordt na het overlijden nog een kort gesprek gehouden met de familie. De familie geeft zelf aan dat dhr is overleden aan een hersenbloeding, waarop de arts zegt dat hij is overleden aan COVID, want daardoor is hij gevallen enz. (Dit gebeurt normaal nooit zo; als een patiënt die diabeet is valt en door bijwerkingen van een medicijn een hersenbloeding krijgt, dan is de doodsoorzaak een hersenbloeding). Ook vragen de artsen altijd of er obductie gedaan mag worden. Dit om de juiste doodsoorzaak vast te kunnen stellen of om te zien of er nog andere zaken zijn die men niet gezien heeft. Deze vraag werd nu ook gesteld, maar de arts gaf direct aan dat zij dit niet belangrijk vonden daar de oorzaak voor de artsen wel bekend was. Dit heb ik in de 38 jaar nog nooit zo meegemaakt. 

Later heb ik bij een intensivist nog navraag gedaan naar uitslagen van obducties bij COVID patiënten.Deze gaf aan dat er in verband met besmettingsgevaar geen obducties gedaan mochten worden. Er zijn dus geen obducties gedaan bij COVID patiënten, terwijl de besmettelijkheid allang niet meer zo ernstig is als men in de begin periode verkondigde.

Vraag: zijn er niet nog veel meer infectieziekten die men als patholoog op kan lopen tijdens het doen van een obductie? 

Jawel, dat is deel van mijn verwarring. Ik heb nog nooit gehoord dat er bij patiënten met andere infectieziekten geen obductie werd uitgevoerd. 

Al met al spelen er voor mij veel vreemde zaken omtrent de behandeling van COVID patiënten en worden er dus behandelingen verboden terwijl die er wel zijn. Hierdoor overlijden er mogelijk veel mensen die men had kunnen helpen en worden veel mensen ernstig ziek terwijl dat niet nodig is. We zijn allemaal gehouden om mensen zo goed mogelijk te helpen. Artsen hebben hier zelfs een eed voor afgelegd. Dat is iets dat mij erg raakt in dit verhaal en leidt ertoe dat ik mij niet prettig voel bij deze situatie.

https://bpoc2020.nl/verhoren/