Op 25 mei 2020 stierf George Floyd uit Minneapolis aan de gevolgen van politiegeweld. Zo luidt het officiële verhaal. We hebben de beelden kunnen zien waarin politieagent Derek Chauvin maar liefst 8 minuten en 46 seconden met z’n knie in de nek van floyd bleef zitten, terwijl floyd geboeid en ongewapend op z’n buik op de grond lag. Dit alles onder het toeziend oog van 3 collega ordervolgers -die niet ingrepen- en als klap op de vuurpijl werd alles ook nog eens uitgebreid gefilmd. Al met al een zeer merkwaardig scenario.
Dat dit evenement op zichzelf een gek verhaal is, lijken weinig mensen zich te realiseren. Dat komt omdat we te maken hebben met een aantal ‘sensitive ingrediënten’ die mensen dermate triggeren dat er geen ruimte meer overblijft voor een kritische blik. Als je de beelden hebt gezien dan is het ook een bijzonder naar tafereel om te zien. Er wordt iemand onnodig hard aangepakt door een agent, met de dood tot gevolg. Moord, dat is wat we zien. Dat zijn beelden die een ontzettende impact hebben op mensen. Daarnaast is de dader blank, en het slachtoffer zwart. Je zit dus direct in een ‘sociale kwestie’ die toch al trending topic is en eigenlijk alleen maar gevoed lijkt te worden wereldwijd. Is deze gebeurtenis een gebeurtenis die van a tot z geregisseerd is? Dat is de grote vraag. Maar daar gaan we het nu niet over hebben, dat mag je zelf onderzoeken. Waar ik wat dieper op in wil gaan is de gevolgen hiervan, en hoe dergelijke al dan in scene gezette verhalen wereldwijd bijdragen aan het verdelen van mensen.
Het verhaal van George Floyd krijgt een verdachte hoeveelheid media aandacht terwijl er voor amerikaanse begrippen eigenlijk niets nieuws onder de zon is. De politie aldaar staat bekend om hun racistische houding en buitenproportionele optreden. Ik heb de afgelopen jaren werkelijk duizenden filmpjes voorbij zien komen van excessief onnodig politiegeweld richting gekleurde mensen en zelfs regelrechte executies. Er kraait normaal geen haan naar. Waarom nu wel? We gaan eerst even terug naar eigen land.
Op 5 mei werd er een demonstratie gehouden voor de vrijheid en tegen de lockdown. Die demonstratie was netjes aangevraagd en aan alle regels werd voldaan. Enkele honderden mensen waren aanwezig. Ondanks de goede intenties en inachtneming van de regels stond er een overmacht aan provocerende ordervolgers klaar die met geweld de demonstranten opjoegen. Tientallen mensen werd gearresteerd terwijl ze eigenlijk helemaal niets verkeerd deden. Op 30 mei werd er weer een poging gedaan. Er werd een vergunning afgeven voor 30 demonstranten, meer mocht niet in verband met de corona maatregelen. Er waren honderden mensen aanwezig die zich netjes aan de corona maatregelen hielden en zich niet als demonstrant identificeerden en dus slechts omstanders waren. Wederom stond er weer een gigantische hoeveelheid ordervolgers klaar om te provoceren en uiteindelijk de vreedzame boel weer te verstieren. Er werden 37 arrestaties verricht. Ook hier werd weer geweld gebruikt door ordervolgers. Dit waren 2 demonstraties voor vrijheid, en daar werd ironisch genoeg heel duidelijk dat die vrijheid niet bestaat. Beide demonstraties werden met geweld de kop ingedrukt met het argument ‘veiligheid in verband met Corona’. Dit terwijl alle (al dan niet belachelijke) veiligheidsmaatregelen in acht genomen werden. Dat dit kon gebeuren zegt iets over de situatie waarin ons land verkeert. Er is geen greintje vrijheid meer, het is slechts de schijn daarvan.
Als je deel uitmaakt van de macht dan weet je dat er een tactiek is die al sinds mensenheugenis bestaat en die altijd succesvol is wanneer je mensen een bepaalde kant op wilt sturen om vergaande maatregelen of wetgeving door te kunnen voeren: het verdeel en heers mechanisme. Deze tactiek zagen we aan de oppervlakte komen toen op 1 juni een aantal bekende “anti racisme clubjes” waaronder ‘black lives matters’ een demonstratie tegen ‘politiegeweld tegen zwarten’ hielden. Voor ik verder ga vermeld ik er expliciet bij dat ik het daar helemaal mee eens ben. Ik ben al jaren kritisch op politiegeweld wat ook in ons land steeds meer naar voren komt, maar niet alleen het geweld tegen mensen met een kleur. AL het politiegeweld keur ik af. Het was een verdacht succesvolle demonstratie, alhoewel in een stad waar 900.000 mensen wonen met verschillende etnische achtergronden, het niet zo moeilijk is een kleine 5000 gelijkgestemden te vinden. En al helemaal niet op het gebied van racisme.
De demonstratie op zich was het probleem ook niet. Het is natuurlijk wel merkwaardig dat bij een demonstratie die over vrijheid gaat slechts enkele honderden mensen opstaan, en bij een demonstratie over racisme ineens duizenden. Aan de andere kant, ik heb al vaker gezegd, de samenhorigheid tussen mensen in Nederland is ver te zoeken. Heel erg gek is het dus ook niet. In de onderwerpen discriminatie en racisme vinden mensen elkaar nou eenmaal sneller, maar wat nog belangrijker is, is dat daar veel beter in te stoken is. Hier komen we ook bij het cruciale punt wat de meeste mensen door gebrek aan inzicht dankzij zorgvuldige programmering en bijbehorende tunnelvisie niet zien of maar half zien: iedereen wordt bespeeld.
Waarom kregen deze demonstranten volledige medewerking (en naar verluidt subsidie) vanuit de Gemeente, en werd hier op geen enkele manier opgetreden door de politie uit oogpunt van “veiligheid in verband met Corona”? Waarom konden er nu ineens 5000 mensen bij elkaar komen om hun onvrede te uiten, terwijl dat overal in dit land streng verboden is en dat in soortgelijke gevallen met geweld gehandhaafd werd? Hoe is het mogelijk dat door een maandenlange lockdown moedwillig bedrijven om zeep geholpen worden vanwege absurde en extreme maatregelen, en er zware straffen worden uitgedeeld wanneer men ongehoorzaam is, maar dat een clubje demonstranten met dit specifieke onderwerp volledig hun gang kunnen gaan met steun van de burgemeester. “Eigen verantwoordelijkheid” waren de ironische woorden van Halsema. Eigen verantwoordelijkheid, nu wel, maar in de afgelopen maanden was er geen sprake van eigen verantwoordelijkheid. Dictatuur, dat is wat we kregen. Hoe kan dit dan toch zo lopen, en wie moeten we daar op aan kijken?
“Divide et impera”
Dat ‘verdeel en heers’ mechanisme werkt dus zo: Bepaalde gebieden, regio’s, concurrenten of bevolkingsgroepen krijgen (al dan niet tijdelijk) meer rechten dan andere gebieden, personen of groepen. Hierdoor ontstaat er geen vriendschap of bondgenootschap tussen die partijen maar haat en nijd. Zo kan de derde groep, de heersende partij, rustig achteroverleunen en vooropgezette plannen met meer steun uitrollen. Dat deze techniek ook hier succesvol is ingezet kunnen we direct zien aan de reacties van mensen. Vooral aan de rechterkant van het politieke spectrum wordt er logischerwijs direct gewezen naar hun “vijand”: de demonstranten. Het inzicht dat dit niet aan de demonstranten ligt ontbreekt volledig. “Kijk eens wat zij allemaal mogen” “pak ze ook keihard aan!” en meer van dat soort emotionele reacties, inclusief racisme, komen voorbij. Dat deze reacties vanuit psychologisch oogpunt logisch zijn staat buiten kijf, de machthebbers weten dat dit het effect is en dat is dus ook exact de bedoeling. Je kunt niet anders concluderen dan dat dit een bewuste strategische move is geweest vanuit de macht. Deze willekeur in tijden dat mensen op verschillende manieren kapot gaan door de maatregelen omtrent Corona kun je absoluut op geen enkele manier verkopen. Toch verkopen ze het, en met effect. Wederom staan bevolkingsgroepen lijnrecht tegenover elkaar in plaats van dat ze de handen ineenslaan. Missie geslaagd.
Wanneer mensen het inzicht niet hebben om ‘uit te zoomen’ en zich daarmee even niet laten beperken door hun eigen overtuigingen, dan kun je via dit soort klassieke technieken het gedrag van mensen effectief en gericht sturen. Hiermee is dus gelijk de oplossing in beeld, alleen is die oplossing moeilijker in praktijk dan in de theorie. Ik doe al een aantal jaren samen met vele anderen beschrijven hoe structuren van macht werken. Om dat in te zien zul je je (politieke) overtuigingen aan de kant moeten zetten en vooral heel kritisch observeren en analyseren wat er gebeurt. Dat lukt je niet als je vastzit in het klassieke links en rechts paradigma. Je bent namelijk altijd partijdig. Zolang je niet bereid bent om in een ander z’n schoenen te gaan staan en de wereld even proberen te observeren vanuit die positie, zul je altijd oordelen vanuit je eigen positie, en die is dus niet objectief. Je moet dan tegen je eigen waardes ingaan. En dat is een hele lastige opgave voor de meeste mensen. Dat is ook de reden dat politiek op zichzelf al een spel van verdeel en heers is. Zowel politiek links als politiek rechts wordt gebruikt om een agenda te verpakken in een probleem waar ze beide kampen vervolgens tegen elkaar opzetten om die agenda door te kunnen voeren. Op de voorgrond wordt er een probleem geschapen die emoties uitlokt bij specifieke groepen mensen. Zo maken ze het probleem groter en kan de discussie doelgericht gestuurd worden naar een op de achtergrond allang klaar liggende oplossing. Dat is de methode.
Hoe los je dit nou op, en wat kunnen we hier aan doen?
Ten eerste moet je altijd, ongeacht je persoonlijke mening, eerst uitzoomen en proberen het geheel te overzien. Ware objectiviteit is verschrikkelijk lastig. We hebben allemaal onze voorkeuren en zijn ons hele leven al geprogrammeerd met allerlei overtuigingen vanuit het milieu waarin we opgegroeid zijn. We kijken over het algemeen vanuit de situatie waar wijzelf nu inzitten en het meeste denken doen we op de automatische piloot. Het vergt dus echt moeite om dat niet te doen. We worden ook allemaal in de positie gebracht dat we wel moeten denken vanuit ons eigen wereldbeeld. Het hele systeem draait op egoïsme al doen ze het laten lijken alsof dat niet zo is. Alles begint dus bij inzicht. Het durven overzien van het geheel, en jezelf durven confronteren met het feit dat het zo kan zijn dat je het fout hebt. Maar wat minstens zo belangrijk is, is begrijpen waarom de ander denkt zoals die denkt. Elkaar begrijpen begint bij luisteren naar elkaar en proberen in elkaars schoenen te staan.
Zodra je dat begint te doen gaat er direct een wereld voor je open. Je eigen ego loslaten voor het grotere plaatje is echt een lastige klus, dat moet gezegd worden. Ik weet er alles van. Het komt namelijk meestal niet van twee kanten, dus je loopt voortdurend aan tegen mensen die niet afwijken van hun eigen overtuigingen. Echter ben jij zodra je dit gaat doen wel direct iemand die stopt met het in stand houden van haat en nijd. Door afstand te nemen van je overtuigingen, en in een ander z’n huid te kruipen, leer je de ander te begrijpen en zo werk je direct en indirect mee aan de oplossing. Als je dit verhaal van George Floyd, de reactie wereldwijd door de enorme media aandacht en de manier waarop zo’n demonstratie hier in Nederland ineens volledig de ruimte krijgt terwijl dat rationeel niet te verklaren is, leert te begrijpen, dan weet je direct waar je moet kijken. Je kan alleen maar concluderen dat het precies de bedoeling is dat alles gaat zoals het gaat. Is dat de schuld van de demonstranten van 1 juni? Natuurlijk niet! Het is een zorgvuldig gecoördineerd plan van bovenaf. Een andere conclusie kun je niet trekken. De enige juiste reactie op dit hele verhaal is dan ook: stop met luisteren want het kan dus blijkbaar gewoon allemaal. Niet wijzen naar die groep demonstranten, je zou ze eerder dankbaar moeten zijn. Zij lieten zien dat die hele anderhalvemeter maatschappij een grote grap is. Zij lieten zien dat het dus blijkbaar gewoon allemaal kan. Zij zorgden er voor dat een burgemeester zichzelf vastlult en de waarheid eruit gooit: Het is ieders eigen verantwoordelijkheid. Ze kon er niet omheen want liegen is niet meer mogelijk.
Wees dus dankbaar en probeer elkaar vooral te begrijpen. Alle gebeurtenissen die wij aan oppervlakte meemaken, óók de uitgebroken rellen in Amerika, worden gevoed vanuit een onzichtbare macht die we misschien niet direct kunnen aanwijzen maar wel een halt kunnen toeroepen. Stel nou dat je als ‘vrijheids demonstranten‘ had aangesloten bij de groep demonstranten van 1 juni. Wat zou er dan gebeurt zijn? Dan hadden de alle aanwezigen in ieder geval een verbroederend statement gemaakt. Dan was het geen ‘wij’ tegen ‘zij’ geweest maar een grote WIJ tegen de macht. Een ‘Fuck you’ met hoofdletter F.
Helaas is dat dus niet gebeurt. Bij gebrek aan inzicht is het vingerwijzen begonnen en de verontwaardiging groot. Op social media groeit de haat wederom. Vooral ook omdat de ‘anti zwarte pieten beweging’ KOZP deel uitmaakte van de demonstratie. Extra olie op het vuur. Ook dat is een verdeel en heers discussie. Gesponsord door zogenaamde “filantropen” zoals George Soros. Zo voeden ze met z’n allen het racisme, omdat er voortdurend en bewust met 2 maten gemeten wordt in handhaving van regels en wetten. Dat gebeurt vanuit de macht, en niet vanuit de protesterende beweging. Het verschil tussen content en structuur. Content om over te bakkeleien is er genoeg, maar wanneer we ons op de structuur gaan richten, dan pas gaan we stappen zetten met z’n allen. Ik hoop dan ook dat steeds meer mensen de moeite gaan nemen om te leren begrijpen dat er machtsstructuren zijn die de boel manipuleren en dat je daar moet kijken om te snappen wat er gebeurt.
Het bij effect
Als laatste is er nóg een extra effect wat ik nog niet benoemd heb. Door deze verdeel en heers actie is er nog een extra ‘dingetje’ wat de macht heel goed uitkomt. De regels rondom demonstraties kunnen nog verder aangescherpt worden. Met tegenzin heb ik een aantal van die hypnotiserende praatprogramma’s zitten kijken op tv waarin dit onderwerp aan bod kwam. Er werden overal steeds een aantal dingen benadrukt. Verscherpte controles bij demonstraties. Nog meer cameratoezicht in grote steden om er zo voor te zorgen dat zo’n “spontaan evenement” niet nogmaals zo uit de hand kan lopen. De covid-traceer app werd daarbij benoemd. Technologie die ingezet kan worden zoals drones om mensen te tellen en weg te kunnen sturen. En natuurlijk werd er ook vanuit de politiek ontzettend pseudo verontwaardigd gedaan over het enorme gevaar wat de demonstranten veroorzaakt hebben. Dit natuurlijk om de “noodzaak” van de maatregelen zoals de belachelijke anderhalvemeter maatschappij er nog even goed in te stampen. Als je die programma’s werkelijk van begin tot eind gaat analyseren kun je daar pagina’s vol over schrijven hoe ze zo de mensen subliminaal en onbewust programmeren, en dat op de momenten dat ze het meest ontvankelijk zijn voor onbewuste suggesties: in de avond, als het kritisch denkvermogen het minst is en het brein het makkelijkst te programmeren is.
‘Structuur over content’. Dat is de boodschap. Leer herkennen hoe dit allemaal werkt. Het is allemaal psychologie. Natuurlijk wordt deze denkwijze algauw verwezen naar “het land der complottheorieën”, het zij zo. De feiten liggen er, en de mensen zullen nooit willen toegeven dat ze niet doorhebben dat ze bespeeld worden. Dan komt het ego om de hoek kijken en noemen ze jou gek, terwijl ze geen moment echt kritisch naar zichzelf hebben gekeken. Ondertussen snappen ze niet waarom dingen gebeuren, en verliezen ze zichzelf in de details. Daarom komen er ook nooit oplossingen, maar wordt het allemaal alleen maar erger en moeilijker. Daarom verliezen we steeds meer vrijheid, zonder dat dat direct zichtbaar is. Daarom herhaalt de geschiedenis zich ook altijd…mensen leren de structuren niet herkennen en blijven daardoor afgeleid en volgzaam. Dat leidt ons nu naar het globale totalitarisme. Een einde aan individuele vrijheid. Stukje bij beetje en stapje voor stapje. En we hebben het aan onszelf te danken.
Wees niet degene die straks spijt heeft nooit verder gekeken te hebben. Wees niet degene die straks tegen z’n kinderen moet zeggen “ik heb er niets aan gedaan”. Er is namelijk een oplossing, alleen die zit in jezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten