HOE KIJK IK TERUG NAAR 2020 ALS ZORGWERKNEMER IN DE ZORG.
NIET CODE ZWART IN DE ZORG MAAR DE CODE: Mijn werk als zorgprofessional ligt zowat stil.
Ik kan alleen mijn eerlijke, oprechte en persoonlijke mening geven hoe ik als zorgprofessional op dit moment de zorg ervaar tijdens de corona crisis.
En wellicht zouden dat meer mensen kunnen doen in 2021, mits het je eigen keuze is natuurlijk. Ik kies er nl. wel voor, want er mag ook wel eens een ander geluid gegeven worden vanuit de zorg in plaats van continu de eenzijdige verhalen.
CODE ZWART - HOU TOCH OP MET DIE FLAUWEKUL
Als we dit kabinet moeten geloven, dan stroomt het werk over in de zorg. Daarnaast, als we de NOS en de andere Mainstream Media moeten geloven komen we om in het werk tijdens de corona. Zelf vraag ik mij eerlijk gezegd af waar deze feiten op gebaseerd zijn als we Hugo de Jonge en Mark Rutte moeten geloven. Want mijn mening, en ik vind dat ik als burger ook het recht heb om dit te mogen uiten, dat ik het zelf nl. helemaal niet zo ervaar.
Dat mag wel eens gezegd worden d.m.v ander geluid. Want de zorg ligt zowat stil...
Ruim 20 jaar werk ik in de zorg en altijd met plezier gedaan, het is hard werken in de zorg, dat klopt. Omdat je met mensen werkt en het een mooi vak is, maakt het werk minder zwaar. Het is iedere dag anders. Het werken met mensen is nog steeds 1 van mijn leukste uitdagingen die er zijn. Natuurlijk heb je dagen dat je er soms niet aan toe komt om voldoende te drinken, en natuurlijk heb je dagen ertussen zitten dat je thuis komt en beseft, "Oh, ik heb vandaag de wc pot niet gezien, amper de tijd gehad vanwege een hectische dag", dat hoort er wel eens bij. Het wordt normaal en je leert al snel te improviseren.
Voor de corona was het vaak vliegen, rennen, racen en eind van je dag was je al die verplichte administratie regeltjes aan het invullen wat steeds meer toe nam en werdt opgelegd vanuit de regering. Soms dacht ik wel, er gaat steeds meer tijd in de administratie zitten dan tijd voor de cliënten/bewoners. Maar we klaagde er nooit zo over, ja soms, onderling op de werkvloer.
De zorg is jarenlang financieel uitgekleed, steeds minder te besteden voor cliënten/ bewoners. De zorg werdt ook alsmaar duurder, we betalen ons nl. scheel aan zorgkosten.
Maar we zetten onze schouders eronder en pakte door, we deden met de riemen die we hadden. Personeel tekorten, ook toen hoorde je ons nooit klagen, want de zorg ging door.
Door het kabinet werd er veel weg bezuinigd, onderwijs was daar ook 1 van, leerkrachten gingen uiteindelijk staken om meer loonsverhoging, de zorg hoorde je nooit, wij pakte door.
Het vertrouwen in de politiek nam bij mij persoonlijk af, omdat ik dagelijks te maken kreeg met personeel tekorten en vaak met flex moest werken als velen met mij, de groepen werden groter, je hoorde ons niet, we gingen door...
Nu met corona lees-en hoor ik veel berichten vanuit het kabinet over de enorme werkdruk in de zorg. Ik weet niet hoe anderen dit in de zorg ervaren, maar er is nu zeeën en voldoende tijd om een Jeruzalem Challange dansje met elkaar te doen, waar ik zelf overigens niet aan mee heb gedaan omdat ik er persoonlijk niet achter stond. Leuk hoor al die blije en vrolijke filmpjes op Social Media, alleen was er ook een andere kant, dat veel ouders en familieleden hun kind, broer, zus of ouder niet konden zien tijdens de 1e lockdown. Mensen zaten afgeschermd achter de ramen om elkaar toch even te zien. Geen fysiek contact mocht niet meer,... geen knuffel, kilheid, uit elkaar getrokken.
Dat waren de beelden in de zorg, terwijl je als werknemer naar huis rijdt en je vrouw of man knuffelde bij thuiskomst.
Dat ging er in mij om...
Waardeloos betreft de maatregelen en werd niet bepaald vrolijk van al die dansjes die voorbij kwamen vanuit de zorg.
Dat komt omdat ik er anders in sta en niet mee hobbel achter dezelfde meute aan. Daar zullen collega's in de zorg wat van vinden, dat is ook niet erg want ieder staat er nl. persoonlijk en anders in.
We hebben nl. allemaal een andere beleving over corona.
Een kritische mening geven is niks mis mee want het is een persoonlijke keuze, je bepaalt uiteindelijk zelf of je mee wilt doen met een dansje of niet. Voor mijzelf gaf het gevoel dat ik er niet bij wilde horen, iets van schaamte gevoel, het voelde niet oké, ook dat mag ik natuurlijk vinden, want het is gevoel.
Dat de zorg zowat stil staat, de groepen gehalveerd zijn vanwege de anderhalve frikandellen meter afstand, kan ik zeggen dat mijn werk behoorlijk veranderd is. Het rennen en vliegwerk is niet meer zoals het voorheen al die jaren was. Er is nu meer tijd voor de zorg vrijgekomen, cliënten/bewoners krijgen daardoor meer persoonlijke aandacht vanwege de kleinere groepen, wat ik zelf overigens positief vindt.
Het heeft ook nog steeds zijn nadelen omdat veel bewoners nog geen dagbesteding hebben en op de woningen zijn en vandaaruit dagbesteding krijgen. Daarnaast begint dagbesteding ook weer te lopen d.m.v kleinere groepen, wat geweldig goed nieuws is. Maar we pakken door en roeien met de riemen die we hebben. Je hoort ons nog steeds niet. En dat vind ik persoonlijk best zorgelijk.
Tja, ik vraag mij wel eens af wat het toch is waarom we de zorg niet horen. Inmiddels zijn er zoveel artsen die andere geluiden geven, samen bundelen om dialoog te creëren maar in de zorg blijft het...stil.
Als werknemer je stem geluid niet te durven geven vanwege meningen van anderen. Je niet kritisch te durven uiten terwijl het toch heel normaal is als je als mens wilt weten wat er werkelijk gaande is. Zelf heb ik ervoor gekozen om mij goed in te lezen bij overheden. Omdat ik het heel normaal vind dat je je informatie gaat zoeken bij de overheid over de maatregelen, pcr-testen en zoals nu het vaccin.
Wat zit er in godsnaam allemaal in dit vaccin? Al die vreemde termen, codes, letters en cijfers,... iets om te onderzoeken lijkt mij dan ook zeer verstandig om te doen, in plaats van klakkeloos aannemen dat het wel oké is. Want ik wil weten wat er in zo'n vaccin zit en zoek naar info op de website van oa. Pfizer. Ik stel kritische vragen bij de GGD waar ik maar geen antwoord op krijg. Ik stuur mails waar ik tevens geen antwoord op krijg. Echter roept het steeds meer vragen bij me op.
Kritische vragen, is het werkelijk goed en zo gezond wat ik nu aan info weet? Nee, ik vind van niet.
Dus, inmiddels veel info verder om te zeggen, ik neem geen vaccin! En dat is mijn goed recht om dat te vinden.
Het is niet dat ik ontken dat er geen virus is en dat vooral de kwetsbare ouderen voorzichtig moeten zijn, überhaupt de kwetsbare zullen voorzichtig moeten zijn. Alleen wat ik niet begrijp is, dat gezonde jonge mensen zich moeten laten vaccineren. De informatie over het vaccin is ver beneden pijl, het vaccin is meer een mededeling dat het er is. Men weet niet wat dit vaccin op langere termijn gaat doen voor de volksgezondheid, men weet niet- of en welke bijwerkingen er zullen komen. Het prikkie begint in de zorg, de druk is voelbaar maar het is geen verplichting ookal voelt men dat wel zo. Niet iedereen, maar veel wel. Ieder staat er persoonlijk in, ieder mag zelf bepalen of je het vaccin wilt nemen of niet.
Wat ik wel verontrustend vindt is nl. dat er nog steeds een groot taboe ligt in de gehele zorg breedte. Nog steeds zijn er werknemers die zich niet durven te uiten.
Gelukkig is het niet meer zo stil als een paar maanden terug want steeds meer mensen geven andere geluiden, er wordt hier en daar wel onderling openlijk over gesproken als je er anders in staat. De dialoog begint langzaam te ontstaan wat ik zelf wel goed vind. Loop er niet mee door maar maakt het bespreekbaar. Zo sta ik er al vanaf het begin in.
Wat ik ook verontrustend vind is, dat de doorloop qua zorg plat ligt door corona. Alles is stil gelegd, mensen die ernstig ziek zijn met andere ziektebeelden is gecanceld door corona. Er zijn keuzes genomen waardoor mensen thuis zitten te wachten voor een operatie. Afspraken aan controles zijn gecanceld voor het hele jaar, terwijl mensen ziek thuis zitten.
En nu code zwart? Laat me niet lachen!
Het wordt hoogtijd dat de echte realiteit en openheid op tafel komt, dat het kabinet omvalt aan leugens verspreiden.
Van de week moest ik naar het ziekenhuis met een cliënt, het is zorgwekkend als je ziet hoe rustig het op dit moment is in het ziekenhuis. En als je al zorgwerknemers aan elkaar vraagt hoe het bij hun gaat, en je hoort hoe stil het op de IC is vanaf de 1e golf, dan vraag ik mij werkelijk af hoelang het volk nog voorgelogen wordt door dit kabinet en de Mainstream Media.
Het zal hier en daar echt wel een verschil zijn qua drukte, maar is het werkelijk zo noodzakelijk om de hele zorg plat te leggen voor een virus wat meer op angst is gebaseerd dan het hele virus zelf?
Niet iedereen zal het met mij eens zijn, en er zullen mensen zijn die gedeeltelijk wel met mij eens zijn. Als we als zorgwerknemers hier niet open over kunnen praten, wat betekend het dan voor al die mensen die nu thuis zitten en niet worden geholpen terwijl het zo rustig is.
Is het dan werkelijk zo moeilijk? Zijn we werkelijk bang om ons job te verliezen als we openlijk en eerlijk hierover in gesprek gaan?
Zijn we werkelijk zo bang gemaakt dat we bang zijn voor de concequenties als er openheid komt? Is het werkelijk een schande om te zeggen, nee... ik kies voor geen vaccin. Er zijn collega's die vinden je dan egoïstisch. Flauwekul, als je goed in leest bij de overheid en wat er inhoudelijk in dit vaccin zit dan heb je het volste recht om te zeggen, Nee!
Verantwoordelijkheid dragen ligt voor ieder individu verschillend. De 1 ziet dat als oplossing in een vaccin en de ander in een gezonde levensstijl.
Want dit is mijn lichaam, ik bepaal wat ik in mijn lichaam laat injecteren en niet een ander. Je mag er wat van vinden als je er geen vertrouwen in hebt, dat is je goed recht en is jouw keuze.
De stress en de druk is zeker voelbaar, maar dat komt vooral door de maatregelen en het aankomende vaccin. Het voelt als verplichting maar dat is zeker niet het geval. Zolang je je goed in leest wat je rechten zijn, en weet dat je privacy rechten hebt, daarnaast je huiswerk doet, weet je dat het advies blijft.
Dit kabinet kan zoveel willen...
Want echter, is iedereen werkelijk zo goed voorbereid aan de juiste informatie om een vaccin te nemen? En als je m neemt, neem je m dan zodat je in het voorjaar weer fijn op een terrasje kan zitten? Je vliegtuig kan boeken voor een vakantie?
Of neem je het vaccin werkelijk voor jezelf, zonder exact te weten wat je in je lichaam laat injecteren. Of zoals we steeds horen, Ik doe het voor mijn familie. Is dat werkelijk je eigen gedachten? Of komt het omdat Hugo de Jonge en Mark Rutte dit zinnetje een jaar lang herhalen en ben je er uiteindelijk zelf ook in gaan geloven.
Tja, en dan die zorgbonus van Mark Rutte...
Thnx Mark, had echt niet gehoeven. Ik zie de bonus als het harde werken van de afgelopen 20 jaar en niet vanwege de corona. Laat ik daar eerlijk over zijn.
Jacques
Mag gekopieerd en gedeeld worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten